معرفی کامل ساز هارپسیکورد
مقدمه
هارپسیکورد (به انگلیسی: harpsichord) یا چمبالو (به ایتالیایی: cembalo) یکی از سازهای کلاویه‌دار است.
ساختار
شکل ظاهریِ هارپسیکورد تقریباً شبیه پیانو است، اما شیوهٔ ایجاد صدا در این دو ساز با هم تفاوت‌هایی دارد؛ در هارپسیکورد، با فشردن کلاویه‌ها و حرکت اجزای یک سیستم مکانیکی متصل به آن‌ها، زائده‌های کوچک (مضراب مانند) سیم‌ها را به ارتعاش درمی‌آورَد و صدا ایجاد می‌شود.
تاریخچه
این ساز نزد موسیقی‌دانان دورهٔ رنسانس و باروک محبوبیت زیادی داشته و یکی از مهم‌ترین سازهای کلاویه‌ایِ موسیقی اروپایی از قرن شانزدهم تا نیمهٔ آغازینِ قرن هجدهم میلادی بوده‌است.در این دوره، با فراگیر شدن پیانو، به‌مرور محبوبیت هارپسیکورد رو به کاهش گذاشت. در قرن بیستم میلادی به‌خاطر استفاده در اجرای آثار قدیمی و برخی آثار مدرن استفاده از هارپسیکورد دوباره رواج یافت.
این ساز در دورهٔ باروک به‌عنوان ساز همراهی‌کننده به‌کار می‌رفت. غالباً برای این ساز آهنگساز به‌صورت «باس شیفره» یا شماره‌گذاری شده به گونه‌ای استفاده می‌کرد که نوازنده اجازهٔ بداهه‌نوازی در آکوردهای تعریف شده را داشت.
هارپسیکورد شکل‌ها و اندازه‌های مختلفی دارد، گرچه عملکرد همهٔ انواع آن یکسان است.
دیگر سازهای خانوادهٔ هارپسیکورد که ازنظر اندازه کوچک‌تر از آن هستند عبارتند از :
- ویرجینالز (virginals)
- میوسلر (muselar)
- اسپینِت (spinet)
