مقدمه 

سرگئی واسیلیویچ راخمانینف (به روسی: Серге́й Васи́льевич Рахма́нинов) (زادهٔ یکم آوریل ۱۸۷۳، بر اساس تقویم گرگوری یا ۲۰ مارس ۱۸۷۳، بر اساس تقویم یولیانی - درگذشته ۲۸ مارس ۱۹۴۳) نوازندهٔ پیانو و آهنگساز روس بود.

 راخمانینف در خانواده‌ای علاقه‌مند به موسیقی متولد گردید و در سن ۴ سالگی نواختن پیانو را فرا گرفت. در سال ۱۸۹۲ از کنسرواتوار دولتی چایکوفسکی مسکو فارغ‌التحصیل شد و در همین سال‌ها چندین قطعه پیانو و قطعات ارکستری تصنیف نمود. در سال ۱۸۹۷، پس از واکنش‌های انتقادی منفی به نخستین سمفونی‌اش با نام سمفونی شماره ۱، راخمانینف به مدت ۴ سال در افسردگی به سر برد و پس از طول درمان موفقیت‌آمیز، تصنیف کنسرتو پیانو شمارهٔ ۲ خودش را در سال ۱۹۰۱ آغاز نمود که این مرتبه بازخورد بسیار مثبتی به همراه داشت و باعث شهرت وی گشت. پس از انقلاب روسیه، راخمانینف و خانواده‌اش روسیه را ترک کردند و در سال ۱۹۱۸ در ایالات متحده مستقر شدند.

راخمانینف در بسیاری موارد به عنوان یکی از بهترین پیانیست‌های زمان خویش و به عنوان آهنگساز، یکی از آخرین نمایندگان بزرگ موسیقی رمانتیک در موسیقی کلاسیک روسیه بود. تأثیرات اولیه از چایکوفسکی و کورساکف و دیگر آهنگسازان روس، باعث ایجاد لهجه‌ای کاملاً شخصی که شامل بیان رسمی تغزلی، رسانندگی وسیع و نبوغ اساسی شد، که وجوه تمایز رنگ‌بندی ارکستر هستند. راخمانینف سرانجام در سال ۱۹۴۳ در کالیفرنیا درگذشت.

آثار

از آثار معروف او می‌توان به پیانو کنسرتو شمارهٔ ۲ و پیانو کنسرتو شمارهٔ ۳ و همچنین یک راپسودی برای ارکستر و پیانو براساس یکی از کاپریس‌های پاگانینی به نام راپسودی بر اساس تمی از پاگانینی اشاره کرد.